KONFÜÇYÜS DİNİ

Çin Dinleri'nin en eskisi ve en büyüğü Konfüçyüs dini dir. Dinin kurucusu Konfüçyüs (M.Ö. 551-479) adındaki bir filozoftur. Şantung eyaletinde doğmuş ve orada ölmüştür. O zamandan beri bu eyalet Çinlilerce kutsal sayılır.
Konfüçyüs'ün hayatında başarılı bir öğretmenlik dönemi vardır. O'nun en önemli özelliklerinden biri kendine aşırı güvenidir. Bütün hayatı boyunca insanları, iyiye, doğruya ve şerefli yaşamaya yönelten, inandığı prensipleri yaymak için kitaplar yazan Konfüçyüs, daha çok akla hitap metodunu kullanmış, mistik bir tavır takınarak metafiziğin her türünü reddetmiştir. Sadece insanla ilgili nesnelerle ilgilenen Konfüçyüs'e bundan dolayı Çin Sokrates'i denmiştir. Konfüçyüs, hiçbir zaman Lao-Tseu gibi ilâhî bir kuvvetin elçisi olduğunu iddia etmemiştir. Dini konular üzerinde fazla konuşmamasına rağmen, çoğu zaman O, kutsallaştırılmıştır. Çin'de Konfüçyanizm'den önce, atalara saygı, yer ve gökteki tanrılara tapınma, gelecekten haber verme, mukaddes varlıklara kurban sunma ve yüce varlık (Şang-Ti)'a inanış vb. biliniyordu. Çin'de hemen her devirde değişmeyen dinî özellik atalara gösterilen bağlılık ve saygıdır. İnançlarına göre insanın kökü atalarındadır. Konfüçyanizm'de insanın evlenmeden veya bir erkek evlât bırakmadan ölmesi büyük günah sayılır. Çünkü erkek evlâdın, ata ruhlarına ibadeti devam ettireceğine inanılır. Ata ruhları her aile için özel koruyuculuk görevini yerine getirir. Konfüçyanizm Vu-Ti
(M.Ö.140-87) zamanından 1912 yılına kadar devletin resmî dini kabul edilmiştir. Bir bakıma Konfüçyanizm, geleneksel Çin Şinizmi'nin kaideleşmiş şeklidir. Yaklaşık XVII ve XVIII. yüzyılda Avrupa Hristiyan dünyası, ilk olarak Çin din kültürünü Cizvit misyonerleri vasıtasıyla tanıyınca Konfüçyüs'ün doktrini de dikkatleri çekmiştir.